I Bygland i Setesdal, lengst sør på den lange Austad-sletta, ligg det ein gamal kyrkjegard med ei steinborg rundt. Det er den gamle kyrkjestaden for Austad sokn. Der stod det ein gong ei stavkyrkje. Austadportalen i Historisk museum i Oslo er frå den. Men var der fleire slike på Austad på 1800-talet? Vilborg Hovet fortel om stavkyrkjeportalen. Og om folkelivet og den lange bygdesoga som kyrkjegarden er eit synleg minne om. I papirboka med ord og bilete og på normalisert norsk, i lydboka på dialekt. Språket - målet - er nemleg òg ein del av den historia om liv og lagnad i Austad sokn som papirboka bretter ut. Lydboka er altså eit tillegg til den illustrerte papirboka, ikkje ei erstatning. Kyrkja, kyrkjegarden og kyrkjebakken var eit kultursentrum og eit lim i lokalsamfunnet. Dei fleste av dei som møttest her, dukkar berre fram i små glimt. Men nokre få har forfattaren funne så mange opplysningar om at det er nok til ein eigen biografi. Det er ein god forteljar, ein meistar på fele, ein krigshelt frå Den store nordiske krigen, ei husmannskone som aldri gav seg, ei gardkone som tok ryggjetak som ein kar og spela fele, ein slu kvinnemordar og ein bondeson som enda lengst nede på den sosiale rangstigen - som omstreifar - men i dag er rikskjendis. Sagt om papirboka: «Like spennande som ein kriminalroman». Geir Daarvatn, Setesdalssida «Forfatteren prøver å komme fortida i møte, se kvalitetene og klargjøre gjennom konkrete eksempler hvordan det vi vet om andre leveforhold kan berike oss». Tor Edvin Dahl
