Tidebøn har opphavet sitt i bønetidene frå den jødiske tradisjonen og vart vidareført av den tidlege kyrkja. Både Jesus og læresveinane bad dei gammaltestamentlege bønene frå Salmane. Apostelgjerningane, skriftet i Det nye testamentet som handlar om den fyrste kyrkjelyden, vitnar om korleis dei fyrste kristne, saman eller kvar for seg, bad til fastsette tider. Bønene er henta frå Bibelen. Å be Guds ord er tidlaust og slitesterkt. Her er vigd rom til heile spekteret av menneskelege kjensler og røynsler. Djupnene i Gud . og i oss sjølve . vert granska. Bøna for verda vert utvida. Den kristne einskapen vert gjort djupare. Når vi bed tidebøna, kjem vi ikkje berre i samband med den levande Gud, men òg med alt Guds folk over heile jorda som bed dei same bønene.
Boka har ein introduksjon, nokre åndelege råd og fire bøner som kjem att kvar dag i ei veke.
