Prins Henrik, den vordande heltekongen Henrik den femte, er hovudperson i dobbeltdramaet, ikkje far hans som stykka var oppkalt etter. Vi følgjer ein ung mann sitt syndefall, omvending, forbetring og oppreising. I del I, møter vi prinsen i dårleg selskap, saman med Sir John Falstaff, men i striden med opprøraren Henry Percey - Bråfyk -, syner prinsen heltemot, og er dyktig med vapen, og da han i femte akt i del II skrider ut av Westminster Abbey som nykrona konge, avviser han Falstaff: Du gamling, er meg ukjend, be til Gud. Kor ringt det kvite hår kler narr og gjøglar! Eg drøymde lenge om ein mann som denne så ei fyllevom, så gammal, og så gudlaus. Så vakna eg og hata denne draumen. Charles Swinburne samanlikna Falstaff med Sancho Panza hos Cervantes og Panurge hos Rabelais. Falstaff er ein narr og ein bajas, språket hans er ein særeigen, rik blanding av høgt og lågt. Berre nokre ganske få karakterer i verdslitteraturen er så levande til stades som Falstaff, slik sett er han Hamlet sin rival hos Shakespeare. Harold Bloom
