Boka utforsker hulene i sinnet, kjærligheten, savnet, minnene, med urbilder, både i stein, og ord, hulemalerier.
Den har mykje å lære som lite veit... På underleg vis er eg kome i skade for å skrive ei historie, i diktform, som finn stad i Frankrike - eit land der eg aldri har sett mine bein. Førhistorisk kunst og ballett er to av dei sentrale motiva i boka. Eg kan ikkje særleg mykje om nokon av delane. Ein seksjon av boka krinsar kring kyrkjegarden på Montmartre. Der nemner eg nokre spesifikke graver, inkludert grava til familien til Edgar Degas (som eigentleg heitte de Gas, men som vaksen valde å nytte den mindre fjonge forma av namnet, Degas). (Knut Olav Daasvatn i egen forhåndsomtale)
Boka er vurdert/nominert som kandidat til Sørlandets litteraturpris 2023.
