Forfattaren har teke vare på ein gamal tradisjon frå vestlandskulturen, nedarva frå fedre; å samla rekved. Kunsten var å berga og nyttiggjera seg av alt som rak forbi.
Forfattaren har samla på hendingar frå oppvekstmiljøet på Bømlo og frå tradisjonar i kystkulturen. Skildringar frå livet i indre Finnmark, Karasjok, er og tatt med. Kystspråket har høg prioritet. Gamle ord, som står i fare for å bli attgløymde, er berga og aktivt tatt i bruk. Hovedpersonen i boka er det almenne mennesket, men aller mest kvinna; kvinna ved kysten og kvinna i indre strøk, kvinna midt i livet og den aldrande kvinna. I 2013 er det 100 år sidan kvinna fekk stemmerett her til lands. Boka heidrar kvinna si oppretthaldande og skapande kraft. Rekved er ei samling av plank med flis, påkar og fjøler i hard medfart. Eit øvd blikk kan sjå eit godt emne i rekved.
