Eg går denne blågrå vegen min der han svingar opp til huset, nyt svingen
gjennom og med så vakre dagar
endåtil dei med hagl og snø og regn er vakre
eg er aldri åleine
nei, for Hathor er med meg - gudinna for kjærleik og død
ho kjem ut av statua si og røskar meg med
eller ho tek meg i handa og leier meg om bord i sitt smil
ho breier fram ein hemmeleg sti
den er av sommarkvite heta steinar, dei ber oss 10 000 år
denne næraste sola, nabo til proxima, er far vår
han er den mildaste mellom gudar og menneske
det er han alltid, så han ropar oss ikkje inn
nei ikkje enno
Kjartan Hatløy har lenge hatt ei brennande interesse for egyptologien. I Mot kaos omset han denne lidenskapen i dikt. Boka opnar på diktarens heimstad ved Åfjorden og Lifjellet og trekkjer forbindelsen til Det gamle Egypt - til Nilen og pyramidane i Giza og Luxor. Storleikar frå oldtidas førestillingsverd kjem til syne langs vegen, i skog og vatn, og Hatløy går i dialog med den gammalegyptiske måten å tenkje om livssyklusen på: Han gjer døden til reisekamerat.
