Olav Duun (1876-1939) er ein av dei store norske forfattarane på 1900-talet. Han debuterte i 1907, samtidig med Sigrid Undset og Johan Falkberget. Hovudverket hans er seksbanssyklusen Juvikfolket som kom ut 1918-1923. Andre kjende verk er Ragnhildtrilogien med Medmenneske (1929-1933). Hans siste bok var Mennesket og maktene (1938). Hilderøya er ein av dei tidlege romanane til Duun, og her møter vi mange av dei samansette mønster som bind menneske til kvarandre, samstundes med at det oppstår rivalisering og sjalusi på mange plan. Professor Otto Hageberg seier det slik: Kjærleiken er noko vaksne mennske blir offer for og som fører med seg ei tilbakevending til uløyste konfliktar frå tidleg barndom. Aggresjon, angst, tabuførestellingar og straffefantasiar innanfor ein tydeleg trekantstruktur er tydelege motiv i teksten, og kontakten med primærfigurane mor og far er viktige i underteksten.
