Stubbar ja, dette ordet lærde eg av matematikklæraren min i barneskulen, Knut Tokheim. Då vi barna spiste skulenista vår, las Knut ein stubb for oss, kvar gong. Det var små fortellingar.
Og klassestyraren vår, Finn Olsen, hadde oss heilt frå fjerde klasse og opp til niande klasse i ungdomsskolen. Eg lærde mykje av han, og teikna og farga til dømes Jesus med nissehua på barneskolen. Eg hugsar spesielt ein gong han spela mandolin for oss, eg trur det var Clementine. Og den gongen han fortalde då han var i Marinen i Nord-Noreg, og då han så på eit amerikansk flåtebesøk i Italia. På ungdomskulen var han ein gong inne på Nietzsche og teorien om overmennesket. Seinere i livet då eg reiste i ein symbolsk ring rundt Europa, eg var då ein krigshissar og følte meg som ein Machiavelli med mottoet makt korrumperar, og ringen er slutta, var eg innom Paris og diskuterte Nietzsche på ein negerbar over nokre glas øl. Eg kan ikke fransk, så det blei ganske så komisk. Eg sa blant anna: l`homme superieur non existe.
