Dei finst over alt. Bassane som ikkje finn tonen. Gravsongaren som syng høgare og meir enn han har godt av. Den einsame sauebonden som ikkje greier slutte syngje salmar på telefonen. Mattelæraren som burde søkt seg til det militære der han kan vifte med gevær, snerre og brøle, og få fine medaljar. Den unge hekkeløparen som vart omdanna til ein skimrande vengehest. Den omsorgsfulle kvinna som strikkar genser utan armar og hol til hovud, men med vedunderleg flettemønster som snor seg lik dragar kring preikestolen i ei stavkyrkje. Dei finst. Men du må leite.
Dette er Kathrine Gjestland si første bok. Ho har tidlegare utmerka seg med å laga dei største og vakraste steinvardane for Den Norske Turistforening og meiner sjølv ho har eit uvanleg godt handlag med kubein.
