Åttifemåring med glimt i auga og alvor i pennen. Arne Slåttå, Suldal, debuterer som romanforfattar åttifem år gammal. Med sju skarvne år på folkeskole for meir enn sytti år sidan og heile livet som gardbrukar og skogsmann, kjem Slåttå med sin første roman. Mange før han har i romanform skildra dei harde trettiåra og krigens gru. Men det er svært sjeldan å få innblikk i kva tankar og opplevingar ein heiltidsbonde har frå desse åra. Å vera bondeson midt i ein barneflokk på ti frå eit veglaust og einbølt bruk gir også ein interessant tilleggsdimensjon. Forteljinga skjer ein stad austpå, men hovudpersonane og tankemønsteret i boka kjem frå Vestlandet. Vi får eit interessant innblikk i livet på bygda frå ein som har levd nettopp der all sin dag. Boka er full av spenning frå første til siste side. Her er rikeleg både av intrigar og kjærleik, av gnagande fattigdom og rikdom i fritt fall. Men over det heile ligg ei fast overtyding om at Herren vernar og varar sine.
